ทะเลทรายมุยเน่ ( Muine ) นั้น ตั้งอยู่ใน จ.ฟานเถียต ประเทศเวียดนามค่ะ
หะแรกที่มีคนบอกอิชั้นว่า เวียดนามก็มีทะเลทรายนะ อิชั้นก็เหวอไปเหมือนกันอ่ะ เพราะไม่คิดว่าแค่ประเทศเพื่อนบ้านของเราแค่นี้ ก็มีทะเลทรายให้ดูโดยไม่ต้องตะกายไปถึงตะวันออกใกล้ตะวันออกไกลได้ ว่าแต่ทะเลทรายมุยเน่ที่ว่านี้มันหน้าตาเป็นยังไงหรือ ??
จริง ๆ แล้ว“ทะเลทรายมุยเน่” มีอีกชื่อนึงที่รู้จักกัน “ทะเลทราย 2 สี” ฮ่ะ ที่ได้รับการขนานนามแบบนั้น เพราะไอ้เจ้าทะเลทรายที่นี่เค้าแบ่งทรายออกได้เป็นสองผืน และทะเลทรายทั้งสองผืนนั้นก็มีสีของทรายต่างกัน นั่นก็คือ ทะเลทรายแห่งหนึ่งมีทรายที่ออกสีแดง ๆ ก็เรียกกันว่า“ทะเลทรายแดง” (Red Sand-Dunes) ส่วนทะเลทรายอีกแห่งนึง สีของทรายออกเป็นสีขาวนวล ๆ เค้าก็เรียกกันว่า “ทะเลทรายขาว” (White Sand-Dunes)
เราออกเดินทางสู่ จ.ฟานเถียตหลังจากเยี่ยมชม อุโมงค์กูจี จบในภาคเช้าฮ่ะ แน่นอนว่ากว่าจะไปถึง ฟานเธียตก็ปาเข้าไปมืดค่ำตามเคย สิริรวมแล้วหมู่เฮาชาวคณะต้องนั่งรถตรูดบานกันมาถึงเกือบ 7 ชม.เลยทีเดียว !!
หลาย ๆ คนพอนึกถึงจำนวนชั่วโมงที่อิชั้นนั่งรถปุเลง ๆ มาแล้วก็คงจะนึกว่า โห..ไอ้เจ้าทะเลทรายมุยเน่นี่ มันไกลจากโฮจิมินห์มากถึงขนาดนั้นเลยหรือ(ฟระ) จิ่บอกว่าไอ้เจ้า 7 ชั่วโมงที่เสียไปเนี่ย ใช้กับการเดินทางเพียงแค่ 200 กว่ากิโลเท่านั้นเองนะค้า..T^T แล้วไอ้ที่ต้องใช้เวลาเดินทางช้าเป็นทากเดินกันยังงั้น ก็เพราะกฎหมายจราจรของพี่เวียดเค้าบังคับให้รถยนต์วิ่งกันได้ในสนนความเร็วแค่ 40-60 กม./ชม.เท่านั้นเองอ่ะ (ฮ่วย)..โดยที่หากคุณขับอยู่ในเมือง คุณก็ต้องบังคับความเร็วให้ไต่อยู่ที่ 40 พอออกนอกเมืองมาถึงขับได้แค่ไม่เกิน 60 นั่ง ๆ รถมา พี่มอเตอร์ไซค์ก็แซงซ้ายแซงขวากันไปหลุย ๆ ..เอิ่ม..พี่คะ ไอ้เจ้า 200 กว่ากิโลนี่บ้านหนูขับกันแค่ชั่วโมงก่า ๆ เท่านั้นเองนะ นี่พี่เล่นตีดวดมาตั้ง 7 ชั่วโมง พวกหนูไม่งอมพะรามแย่เร๊อะ....ซึ่งก็จริงฮ่ะ กว่าจะถึงที่หมายได้ พวกเราก็หน้าเขียวหน้าเหลืองไปตาม ๆ กันละ >0</
พอมาถึง จ.ฟานเถียตได้ น้องซินกับน้องตี้ไกด์ผู้น่ารักของเราก็พาไปหาอะไรใส่พุงกันก่อนค่ะ เพราะขืนช้ากว่าเน้ อาจโดนลูกทัวร์ขบหัวเอาได้ กินข้าวกินปลากันเสร็จแล้วนั่นล่ะ ถึงจะพาเข้าที่พัก สรุปกันง่าย ๆ ก็คือภาคบ่ายวันนี้ เราใช้เวลากันไปกับการเดินทางซะเต็มร้อยปุเซ็ง..ก่อนที่แต่ละคนจะรีบนอนรีบชาร์จแบตเตอรี่ เพื่อให้สามารถลืมตาตื่นกันในวันพรุ่งนี้ตอนตี 4 ได้น่ะนะคะ
เรื่องและภาพประกอบโดย Pacharawalai
