ตลาดเบนถัน ใน โฮจิมินห์ซิตี้ นั้น ถือว่าเป็นอีก แหล่งช้อปปิ้ง ที่มีนักท่องเที่ยวมาหาซื้อของฝากจากเวียดนามกันอย่างหนาตาเลยทีเดียวฮ่ะ
อาจจะเป็นเพราะ ตลาดเบนถัน นั้นเป็นศูนย์รวมของสินค้าหลาย ๆ ประเภท ไม่ว่าจะป็นของกิน ของใช้ เครื่องแต่งตัว กระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า หรือแม้แต่สินค้าเลื่องชื่อของเวียดนามจำพวกกาแฟ,ชา ที่เราพบเห็นและรู้มาว่ามีแหล่งผลิตชั้นยอดอยู่ในดาลัด ก็มาโผล่พรอมแพมแทรกอยู่ตามมุมต่าง ๆ ของตลาดเค้าด้วย
การช้อปปิ้งของฝากจากตลาด เวียดนาม นี่มีเคล็ดลับนิดหน่อยฮ่ะ น้องตี้ไกด์ท้องถิ่นของเราแนะนำว่า หากร้านไหนที่ติดป้ายว่าเป็น fix rate นั่นก็คือเป็นสินค้าที่ได้รับการตั้งราคามาจากทางการแระ ไม่สามารถลดได้ ซึ่งก็อย่าไปต่อเค้าเลยเสียเวลาเปล่า เพราะโอกาสที่จะได้ลดราคามีน้อยมาก ๆ ส่วนร้านรวงทั่วไปภายในตลาดเบนถัน (ซึ่งมีการแบ่งเป็นล็อก ๆ หรือเป็นคูหาอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน อารมณ์ประมาณตลาดนัดสวนจตุจักรบ้างเรา แต่เล็กและมีสินค้าให้เลือกน้อยกว่า) สามารถต่อราคาได้อ่ะ ถามว่าต่อได้ราวกี่เปอเซ็นต์ ไกด์บอกว่า ต่อไปเลยสัก 30% เช่นบอกราคามา 100 นึง ก็ต่อเหลือ 70 แต่ถ้าใครใจถึงก็ต่อไปเลยฮ่ะ 40% 555+ ถ้าแม่ค้าเล่นตัวก็เดินออก อย่าต่อแบบเกรงใจ เพราะถ้าไม่พอใจในราคาที่ต่อไปแล้วแม่ค้าให้ เราก็ต้องซื้อล่ะ อิชั้นเห็นมาแล้ว พวกที่ต่อราคาแล้วไม่ซื้อ เวลาจะออกจากร้าน แม่ค้าที่ตลาดนี่ทั้งลากทั้งฉุดเอาไว้ไม่ให้ไป แอบน่ากลัวอ่ะ >0</
ส่วนตัวแล้วไม่ค่อยได้ซื้ออะไรที่ตลาดนี้มากนักอ่ะ เนื่องจากลองประเมินด้วยสายตาแล้ว ของที่นี่ก็คล้าย ๆ ของบ้านเรา มีสินค้าปน ๆ กันไปทั้งของจริงของปลอม แถมราคาก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก ที่สำคัญหากพิจารณาคุณภาพงานของที่นี่ ดูเหมือนจะต่ำหรือด้อยกว่าของบ้านเราอีก แต่ก็นะ..มาถึงที่นี่ละ ก็อดที่จะช้อปปี้งละลายเงินล้าน (ด่อง) ออกไปจากกระเป๋าไม่ได้ สุดท้ายก็เลยได้กระเป๋าผ้าแบบหิ้ว ๆ มา 3 ใบ ในราคาใบละ 80 บาท (เอาไปฝากน้องสาว) แล้วก็พวกกระเป๋าหูรูดใบเล็ก ๆ น่ารัก ๆ มาอีก 10 ใบ เอาไว้แจกน้องกับเพื่อนในราคาตกใบละ 30 กว่าบาท ในขณะที่พี่และเพื่อนร่วมคณะ ได้กระเป๋าล้อลากลายการ์ตูนวอล์สดิสนี่ใบเบ้อเริ่มมาหนึ่งใบ ในราคาต่ำกว่า 1000 บาท และได้พวกของกินไปฝากคนทางบ้านกันอีกคนละหน่อย
อ้อ..ที่นี่เค้ารับทั้งเงินไทยเงินเวียดฯ นะคะ แต่แนะนำว่าควรจะถามราคาทั้งสองเรทเปรียบเทียบกันเสียก่อน เผื่อโดนต้มหมูอ่ะ การช้อปปิ้งนี่มันเหนื่อยจริง ๆ ให้ดิ้นตาย T^T...
ใกล้ ๆ ตลาดเบนถันมีร้านก๋วยเตี๋ยวที่เวียดนามเรียกว่า เฝอ อยู่ร้านนึงค่ะ ร้านนี้ชื่อว่าร้าน เฝอ 2000 ที่ร้านนี้ดังขึ้นมาได้ก็เพราะ อดีตประธานาธิบดี บิล คลินตัน แวะมากินอ่ะ แต่ก็นะ อิชั้นไม่ได้แวะชิมหรอก เพราะเวลามันก็กระชั้นชิดพอควรแระ แถมไ้อ้เจ้าเฝอ หรือเผออะไรนี่ ก็ไม่ได้ถูกปากสักเท่าไหร่ สู้ก๋วยเตี๋ยวปากซอยบ้านเราก็ไม่ได้ (เชอะ)
เราใช้เวลาอยู่ที่ตลาดเบนถันแค่สองชั่วโมงค่ะ เนื่องจากก่อนจะไปสนามบิน เรายังต้องแวะไปตอกบัตรอีกสองที่ นั่นก็คือ โบถส์ กับไปรษณีย์เก่าแก่ของโฮจิมินห์ ในตอนหน้าเรามาเดินเที่ยวชมสองแห่งสุดท้ายในเมืองโฮจิมินห์กันนะคะ
เรื่องโดย Pacharawalai
ภาพประกอบจาก พันทิบ.คอม
